Bij een dekvloer direct op de draagvloer worden belastingen min of meer via de dekvloer direct doorgegeven aan de draagkrachtige ondergrond. De dekvloer wordt niet wezenlijk op buiging belast. Een dekvloer op een verende ondergrond is een heel ander verhaal. Daar wordt de dekvloer op buiging belast. Niet voor niets stelt de norm NEN 2742 voor zwevende dekvloeren een eis aan de buigtreksterkte van de dekvloer. Dit betekent praktisch dat de dekvloermortel ook onderin de vloer goed verdicht moet zijn. Maar hoe verdicht je een dekvloer goed op een slappe laag? Zeker als een bouwstaalmat of (vloerverwarming) leidingen aanwezig zijn, zal bij het belopen van de ondergrond de aangebrachte mortel steeds in beweging komen. Het gevolg; een veelal niet goed verdichte laag wanneer er aardvochtige vloermortels worden verwerkt.

​En, er is nog een voordeel. Gietmortels hebben een relatief hoge buigtreksterkte. Dit betekent dat de dekvloerdikte beperkt kan blijven. Basiseisen zijn daarvoor vastgelegd in NEN 2742. Gevolg is minder materiaalverbruik en meer vrije ruimte én met de aanzienlijk hogere warmtegeleidbaarheid van gietdekvloeren resulteert dit in een snellere opwarming van de ruimte.

Alle reden dus bij een zwevende dekvloer te kiezen voor een gegoten dekvloer.